مرا قاصدی دوش در گوش گفت
که تا زنده هستی نبایست خُفت
به یغما همه هستی ات برده اند
وزین بیش ناموس ات آزرده اند
به مُلک ِ تو دشمن نوازی کنند
به نام خدا مُرده سازی کنند
رد ِقفل و زنجیر بردست وپاست
کنون نازنین خانه شیطانسراست
چنین گر بمانَد ترا آب و خاک
گریزد ز دستت تن و روح ِ پاک
گلستانسرایت چو زندان شود
درآن حبس و کُشتار آسان شود
چنانت بکوبند بر سر همی
نخیزد دگر زین سرا رستمی
ازین بوم و برزن یکی آریا
نمانَد برای نمونه به جا
ز میهن زبان ِ دری بر کَنند
عرب را کیان تاج بر سر زنند
شبانگه شبیخون به حافظ برند
بجایش امامزاده بس گسترند
ببندند دانشکده بیشمار
مساجد گشایند صد ها هزار
همه ثروت ِ ملًی ِ خانه را
ببخشند دستان ِ بیگانه را
بسی مُهر ِ باطل به آرَش کِشند
خِرَد خانه ها را به آتش کشند
اگرهوش ات از توگریزان شود
دوصد نسلِ بعد ازتوویران شود
نهان گردد آیین ِ مهر آوری
ز کشور گریزد همی داوری
پسر را به مادر ستمگر کنند
پدر را چو فرزند پر پر کنند
نشینند زان پس سر ِ هر گذر
به شمشیر تازی برآرند سر
به هرکوچه میدان و منبرزنند
بدستور الله گردن زنند
بزودی چنین واعظان ِ لجن
اَلْ ایران بنامند نام ِ وطن
نگه کن سراپای ایرانزمین
چه آمد سر ِ پرچم ِ راستین
کجا شد سرود ِخوشاهنگ ِما
همه تازیانیست فرهنگ ِ ما
به دلها دگر عشق تعطیل شد
به ما دین ِ بیگانه تحمیل شد
بسی اسمها را زمذهب زدند
بسی دُخت ِکورش سمیّه شدند
حکومت عرب شیخ ودولت عرب
بکارند تخم ِ عرب هر وجب
چو خواهی که مانَد ز پارسان نژاد
عرب را سر ِ دار باید نهاد
وگر نه چنین بگذرد روزگار
که جایی نمانَد ز ما یادگار
دریغ است ایران اَلْ ایران شود
مَلَخ جای بلبل فراوان شود
بکوشیم با هم اگر روز و شب
ز ریشه بر آریم تخم ِ عرب
اگر دست در دست ِ یاران کنیم
وطن را سراسر گلستان کنیم
0 دیدگاه ::
ارسال یک نظر